အခ်ိန္ကေတာ့ ၁၉၉၉ ဇန္န၀ါရီလ ေလာက္မွာေပါ့၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားဘ၀တကယ့္ဒိပ္ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားလူဆိုးေလးေတြစုေနတဲ့ အေဆာင္ကို စိတ္ရြက္ေလွ လို႔နာမည္ေပးထားၾကတယ္၊ အကုန္လံုးက အင္ဂ်င္နီယာေလာင္းလ်ာေတြပီပီ ဘာမဆိုလက္ေတြ႔မွ ယံုၾကတာကလား၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လက္ေတြ႔ၾကသလဲဆိုရင္ အရက္မူးမမူးသိခ်င္လို႔ ေသာက္ၾကည့္ရတာနဲ႔၊ ေကာင္မေလးမ်ားျပန္ၾကိဳက္မလားလို႔ သြားသြားေဂၚရတာနဲ႔၊ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းမလားဆိုျပီး ခဏခဏေက်ာင္းေျပးၾကည့္ရတာနဲ႔ လက္ေတြ႔က်က်ဘ၀ကိုရင္ဆိုင္ေနတာေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါနဲ႔ေျပာရဦးမယ္.. ကြ်န္ေတာ္တို႔ေနတဲ့အေဆာင္ပိုင္ရွင္က ရပ္ကြက္လူၾကီးဗ်၊ သိပ္သေဘာေကာင္းတယ္၊ စကားေျပာရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သားလို႔ေခၚျပီး သူ႔ကိုယ္သူ ေလးေလး လို႔သံုးတယ္၊ အသက္ကေတာ့ၾကီးရွာျပီဗ်၊ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာင္ ၅၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိျပီ၊ သူ႔မိန္းမနာမည္က မလွ လို႔ေခၚတယ္၊ သူ႔ထက္ငယ္တယ္ဗ်၊ အသက္ ၃၈ ေလာက္ေတာ့ရွိမယ္၊ သိပ္သေဘာေကာင္းတာပဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ကေတာ့ သူ႔ကို အစ္မ လို႔ေခၚတယ္၊ အလုပ္နဲ႔လက္လည္းျပတ္တယ္လို႔ကိုး မရွိဘူး၊ ေတာက္ေတာက္နဲ႔လုပ္ေနတာပဲ၊ အဲ- ကေလးလည္း သံုးေယာက္ရွိတယ္ဗ်၊ သူတို႔ကကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူတူ မေနပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အေဆာင္အျဖစ္သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ သစ္သားႏွစ္ထပ္အိမ္ၾကီးရဲ႔ ေနာက္မွာ ေျမစိုက္တဲၾကီး တစ္လံုးထိုးျပီးေနၾကတယ္၊ အဲ- သူတို႔ရဲ႔တဲေရွ႕မွာပဲ မီးဖိုကိုျပင္ျပီး ထမင္း၊ ဟင္း ကိုအဲဒီေနရာမွာ ပဲခ်က္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ကေတာ့ ဗိုက္ဆာရင္ မလွ တို႔တဲကိုသြားျပီး မရွိရွိတာရွာေဖြစားေသာက္ၾကတာပါပဲ၊ အဲဒီေလာက္အထိကိုရင္းႏွီးပါတယ္၊ ၾကာလာေတာ့လည္းတစ္ကယ့္မိသားစုတစ္ခုလို ရင္းႏွီးသြားပါေတာ့တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့အခန္းက အေပၚထပ္မွာရွိတယ္ဗ်.. ျပတင္းေပါက္တစ္ေပါက္လည္းရွိတယ္.. ျပတင္းေပါက္ေဘာင္မွာလည္း “ေကာင္းေနရင္ေက်နပ္တယ္၊ အေထြေထြမလိုဘူး” ဆိုတဲ့စာတစ္ေၾကာင္း လည္းရွိတယ္ဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရာက္ခါစက ဒီစာနဲ႔ပတ္သက္ျပီးအခ်င္းခ်င္းအျငင္းပြားၾကေသးတယ္.. ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္ေနျပီး Defination ဖြင့္ၾကတာေပါ့ခင္ဗ်ာ၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းေနရင္ လိုအပ္ခ်က္ဘာမွမရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ေက်နပ္စရာေကာင္းေၾကာင္း ဖြင့္ဆိုတယ္၊ ျပီးေတာ့ ဒီစာေရးတဲ့သူဟာ သူေတာ္ေကာင္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပညာရွိေသာ္လည္းေကာင္း ေရးခဲ့တာျဖစ္မယ္ ဆိုျပီးမွတ္ခ်က္ေပးတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အင္မတန္မွကို မ်က္လံုး၊ မ်က္ဆန္ေသးတဲ့ အာကာေဆြ ဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ၀င္ေျပာျပန္တယ္၊ “မင္းတို႔ေတြေတာ္ေတာ္ အ ေသးတာပဲ၊ အဲဒါမလွေရးထားတာျဖစ္မယ္ကြ၊ တခါတခါ ေလးေလး ကမူးလာရင္ေသြးဆိုးတယ္မဟုတ္လား၊ မလွကိုရိုက္လား၊ ႏွက္လားလုပ္တတ္တယ္ေလ၊ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းေကာင္းေနရင္ ေက်နပ္ပါျပီဆိုျပီး မလွ ကပါးစပ္နဲ႔မေျပာပဲ စာနဲ႔ေရးထားတာကြ” ေၾသာ္-သူေျပာတာပဲ ဟုတ္ေတာ့မလိုလို။
ျမစ္ၾကီးနားကကိုေဇာ္ၾကီးကတစ္မ်ိဳး၊ သူကဒႆနဆန္ဆန္ေ၀ဖန္တတ္သူေလ.. မ်က္ေမွာင္ေလးကို ၾကဳတ္လိုက္ေသးတယ္၊ စကားကိုရုတ္တရက္မေျပာေသးဘူး၊ ျပီးမွတစ္လံုးခ်င္းေျပာတယ္ ၊ “တကယ္ေတာ့..ဒီစကားလံုးေလးရဲ႕အနက္က အင္မတန္က်ယ္ျပန္႔လြန္းတယ္.. ငါ့အေနနဲ႔ငါနားလည္ထားသေလာက္ ေျပာျပရင္ေတာင္ လံုေလာက္မယ္မထင္ဘူး.. ႏုတ္တရာ၊ စာတစ္လံုးဆိုတဲ့စကားအတုိင္းပဲ သူရဲ႕အက်ိဳးေပးက ေခမာေသာင္ကမ္း နိဗာန္လမ္းအထိေရာက္ေအာင္ မ်က္စပစ္ထားတဲ့ စာစုကေလးကြ၊ ဥပမာကြာ-ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ကုသိုလ္အလုပ္ကိုေျပာတာကြ၊ အေထြေထြဆိုတာက ဗာဟီရကိစၥေတြ ကိုေျပာတာ၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အေတာင္သာလွ်င္၀န္ရွိေသာငွက္လို ရဟန္းေတြကိုဗာဟီရကိစၥ နည္းရမယ္လို႔ျမတ္စြာဘုးရားကဆံုးမခဲ့ဘူးတယ္၊ ဒါေၾကာင့္- မေမ့မေလ်ာ့မေပါ့မဆပဲ သတိေကာင္းေကာင္း နဲ႔ျဖစ္ပ်က္ဆင္ျခင္ႏိုင္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ဖို႔အလြယ္ေလး ဆိုျပီးသြယ္၀ွိက္သြန္ သင္ထားတာကြ”ဟု ရွည္ရွည္ လ်ားလ်ားရွင္းျပတယ္..ေနာက္ဆံုး ေလးေလးတို႔၊ မလွတို႔ကို ေမးေတာ့သူတို႔လည္းေရ႔းတာမဟုတ္ရပါဘူးတဲ့၊ ေနာက္မွ မလွရဲ႔တူ(ေမာင္ဥာဏ္) တစ္ေယာက္ ေရာက္လာလို႔စကားစပ္ရင္း ေမးၾကည့္ေတာ့မွ အေျဖေပၚေတာ့ တယ္ဗ်ာ၊ ဒီလိုဗ်- တစ္ညေန ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ျခံေရွ႔ကခံုတန္းမွာ စုျပီးစပ္မိ၊ စပ္ရာေတြေျပာေနတုန္း အဲဒီစကားနားေရာက္ သြားတယ္ဗ်ိဳ႔၊ ထံုးစံအတိုင္းျငင္းၾက၊ ခုန္ၾကဖို႔လိုပ္တုန္း အနားမွာ မေယာင္မလည္နဲ႔ရပ္ေနတဲ့ေမာင္ဥာဏ္လည္း နားစြန္၊ နားဖ်ားၾကားဟန္တူပါရဲ႕၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေမးစမ္း ေတာ့တာပဲဗ်ိဳ႕၊ အဲဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ဒီလိုပါကိုဥာဏ္ရယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္အိပ္ရာေခါင္းရင္းပိုင္းမွာ ေျမျဖဴေတာင့္နဲ႔ေရးထားတဲ့“ေကာင္းေနရင္ေက်နပ္တယ္၊အေထြေထြမလိုဘူး”ဆိုတဲ့ စာအေၾကာင္းကိုေျပာ ေနတာပါ” ဆိုေတာ့မွအဲဒီအခါမွာ ကိုဥာဏ္ ရုတ္တရက္မ်က္ႏွာပ်က္သြားျပီး “ေၾသာ္ဒါလား၊ သိခ်င္မေနပါနဲ႔ဗ်ာ၊ အခ်ိန္ကုန္ပါတယ္” လို႔ေျပာပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ကလည္း သိရင္ေျပာျပပါရန္ အတန္တန္ေတာင္းပန္ေတာ့မွ ေအာက္ပါအတိုင္းေျပာျပပါေတာ့တယ္။“ဟဲ..ဟဲ..ေျပာရရင္လည္းရွက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ခင္ဗ်ားတို႔မေရာက္ခင္အရင္ကဒီအိမ္မွာေနေသးတယ္ဗ်၊အဲဒီစာဟာကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေရးထားတာပါပဲ၊ ေရးရတာကလည္းဒီလိုရွိတယ္ဗ်၊ အဲဒီတုန္းကကၽြန္ေတာ္အရက္ေတာ္ေတာ္ ေသာက္ျဖစ္တယ္၊ ေန႔စားလုပ္လို႔ ရသမွ်အကုန္ေသာက္ပစ္တာပါပဲဗ်ာ..ေနာက္ဆံုး အရက္ေသာက္ဖို႔အလုပ္လုပ္သလိုျဖစ္ေနေတာ့ အေဒၚ(မလွ) ကပူညံ၊ ပူညံလုပ္ေတာ့တာပဲ.. က်ဳပ္ကလည္းလူငယ္ဆိုေတာ့ ဆူေလ၊ အရြဲ႕တိုက္ေလကိုးဗ်.. အဲဒီလိုျဖစ္ေနတုန္း ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမ သူမ်ားနဲ႔ပါသြားျပန္တယ္.. က်ဳပ္ကသူ႔ကိုရြာမွာထားခဲ့တာေလဗ်ာ.. အဲဒီမွာပိုဆိုးေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ..မစြမ္းရင္းကလည္းရွိ၊ ကန္စြန္းခင္းကလည္းျငိဆိုသလို ဒါကိုရမယ္ရွာျပီးေသာက္လိုက္တာ ေရာင္းစရာ၊ ေပါင္စရာေတာင္မရွိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ.. တစ္ေန႔က်ဳပ္လည္း ေသာက္စရာရွာဖို႔ ေပါင္စရာ အတိုအစေလးေတြ ရလိုရျငား အိပ္ၾကိဳ၊ အိပ္ၾကားေလွ်ာက္ႏိႈက္ေနတုန္း ေျမျဖဴတစ္ေတာင့္ေကာက္ရတာနဲ႔.. ဘာမွမရွိရင္လည္းေနပါေစ၊ေသာက္လို႔မူးေနရင္ျပီးတာပဲ၊ ဘာမွေသာက္ဂရုမစိုက္ဘူး ဆိုျပီးေခါင္းထဲမွာေပၚလာတဲ့အတုိင္း “ေကာင္းေနရင္ေက်နပ္တယ္၊ အေထြေထြမလိုဘူး” ဆိုျပီး စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ေရးလိုက္မိေတာ့တာပါပဲခင္ဗ်ာ..(ေက်ာင္းတုန္းက ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးတစ္ခုပါ..)
Wednesday, February 4, 2009
ေကာင္းေနရင္ေက်နပ္တယ္၊ အေထြေထြမလိုဘူး..
Subscribe to:
Posts (Atom)
