ထိုအမယ္အိုအေၾကာင္း..

အမယ္အိုသည္ ရွိေနသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ အမယ္အို သည္ အဲဒီေနရာတြင္ရွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။

ထိုအမယ္အိုသည္ တိတ္ဆိတ္ေသာ ကမၻာငယ္ေလးထဲတြင္ အထီးက်န္စြာ ရွင္သန္ေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ဒီအခ်ိန္တြင္ အမယ္အို၏ ေသးေကြးပိန္လွီလွေသာ လက္ကေလးျဖင့္ တစံုတခုကို မ ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တြန္း၍ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖည္းေလးစြာလႈပ္ရွားေနပါလိမ့္မည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ အဆာလြန္ေနျပီေသာ ႏြမ္းလ်လ်ကိုယ္ခႏၶာျဖင့္ေမွာင္ရိပ္သန္းေနေသာ နံရံေထာင့္ခ်ိဳးတေနရာတြင္မွီထိုင္ေကာင္းထိုင္ေနပါလိမ့္မည္။တခ်ိန္ကနက္ေမွာင္သန္စြမ္းဟန္ရွိခဲ့ေသာ ထိုအမယ္အို၏ ဦးေခါင္းမွ ဆံပင္မ်ားသည္ ဇရာအမွတ္အသားအျဖစ္ ျဖဴတခ်ိဳ႕၊ နီတခ်ိဳ႕ ျဖင့္ေၾကာင္ေၾကာင္ၾကားၾကားအကြက္မ်ားလည္းျဖစ္ေနခဲ့ပါျပီ..
စား၀တ္ေနေရးတည္းဟူေသာ လူ႔ေလာကလိုအပ္ခ်က္ၾကီးေၾကာင့္ ထိုအမယ္၏ လူသားျဖစ္ခြင့္မ်ားလည္း တစ္စစီဆံုးရႈံးခဲ့ပါျပီ.. တခ်ိန္ကစြမ္းခဲ့ေသာအင္းအားမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ႏိုင္မႈ သည္လည္းေကာင္း၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္ကိုးစားမႈသည္ လည္းေကာင္း တိုင္တည္အားထားစရာ မိခင္ၾကီးကြယ္လြန္ခဲ့ခ်ိန္မွစတင္၍ ထိုအမယ္အိုအား စြန္႔ခြာသြားခဲ့ပါေလျပီ..
ထိုအမယ္အို၏ဘ၀တာသည္ အင္မတန္ရိုးစင္းလွေပသည္။ သူ၏ရိုးတာလွေသာ ဘ၀အေျခအေနကဲ့သို႔ပင္ သူကိုယ္တိုင္သည္လည္း ခပ္စင္းစင္းပင္ေတြး၍ ခပ္စင္းစင္းပင္လုပ္ကိုင္ျမဲျဖစ္သည္.. ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ ဘ၀ႏွင့္ အေတြးအေခၚေျပာင္းလဲမႈအတိုင္းပင္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ကုိယ္တိုင္လည္း ေျပာင္းလဲသြားျပီဟုထင္ရေပသည္။ သို႔ေသာ္ထိုအမယ္အို၏ေရွ႕သို႔ကြ်ႏု္ပ္တို႔ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ အတိတ္သည္ မိမိတို႔ႏွင့္မည္မွ်ပင္ေ၀းကြာပါေစ၊ ထိုအမယ္အို တည္းဟူေသာ ခေနာ္ခနဲ႔တံတားေလးျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ အတိတ္ဘ၀ကို အလြယ္တကူ ကူးသန္းေရာက္ရွိႏိုင္ျခင္းေလာက္ အံ့ံၾသဖြယ္ရာမ်ိဳးမရွိေတာ့ေပ..

ထိုအမယ္အိုသည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ ငယ္ဘ၀ခ်မ္းေျမ႕သာယာမႈမ်ား၏ သက္ေသတည္း..
ထိုအမယ္အိုသည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ကိုယ္ခ်င္းစာတရားကို ေမြးဖြားေပးရာ ရင္ခြင္တစ္ခုပါတည္း..
ထိုအမယ္အိုသည္ အတိတ္ႏွင့္ ပစၥဳပၸန္ကို ဆက္စပ္ေပးရာ တံတားအိုေလးတစ္စင္းျဖစ္သတည္း..

အမယ္အိုသည္ရွိေနသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ အမယ္အို သည္ အဲဒီေနရာတြင္ရွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။

သင္ရွာလိုလွ်င္ ေမွာင္ရီရီနံရံေထာင့္ခ်ိဴးမ်ားတြင္ အေသအခ်ာဂရုစိုက္၍ၾကည့္ပါ..
ပူေလာင္အိုက္စက္ေသာအခ်ိန္တြင္ ေလကြယ္ေသာေနရာမ်ားႏွင့္ ျခင္သံတ၀ီ၀ီ ဆူညံေနေသာ ေနရာမ်ားကိုလည္း အေသအခ်ာၾကည့္ပါ..ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္မွ တိတ္တဆိတ္ငိုရႈိက္သံၾကားလွ်င္လည္း အဲဒီေနရာကိုသြားၾကည့္ပါ.. ခံုေအာက္တြင္ဖြက္ထားေသာအကၤ်ီ အႏြမ္းေလးမ်ားကိုေတြ႔လွ်င္လည္း ထိုေနရာကိုမွတ္သားထားပါ.. ဆူပူမာန္မဲသံၾကားလွ်င္လည္း အဲဒီေနရာကို သြားၾကည့္ပါ..

အမယ္အိုသည္ရွိေနသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ အမယ္အို သည္ အဲဒီေနရာတြင္ရွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။

ေလာကတြင္ေျပာဆိုေနၾကေသာ စကားအရာမ်ားႏွင့္ လူ႔၀တၱရားမ်ားသည္အမယ္အိုႏွင့္မဆိုင္ေတာ့ပါ..
ယုတ္စြအဆံုး စကားေျပာျခင္းအရာသည္ နားေထာင္မည့္သူမရွိ၊ အေလးထားသူမရွိေသာအခ်ိန္တြင္ အၾကင္သူအတြက္အသံုး၀င္ပါဦးမည္ေလာ.. ထို႔ေၾကာင့္ အမယ္အို သည္ေနာက္ပိုင္းတြင္ စကားမေျပာေတာ့ပါ.. မေျပာမျဖစ္၍ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္လည္း အဆင္မေခ်ာေတာ့ပါ..
ငိုေၾကြးျခင္းကို အျပစ္တစ္ခုအျဖစ္ယူဆေသာ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ အမယ္အို၏မ်က္ရည္မ်ားသည္လည္း ခန္းေျခာက္သြားပါေတာ့သည္.. သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္လူမသိသူမသိ မိုးထစ္ခ်ဳန္းရြာသကဲ့သို႔ အမယ္အိုလည္း လူေျခတိတ္ခ်ိန္တြင္ မ်က္ရည္လူးေသာအိပ္မက္ဆိုးမ်ားကို တစ္ေယာက္တည္းမက္ခဲ့သည္မွာလည္းၾကာခဲ့ပါျပီ.. တစံုတရာေ၀ဒနာေၾကာင့္ညည္းတြားဖြင့္ဟခြင့္မရေသာဘ၀တြင္ အပူရုပ္ကိုဟန္လုပ္ျပီး ၾကံဳလွီေသးငယ္ေသာ ခႏၶာ၀န္ကို ညအိပ္ယာ၀င္ခ်ိန္ေရာက္သည္အထိ သည္းခံေစာင့္ေရွာက္ရင္း တကိုယ္တည္းလည္း ညည္းတြားတတ္ခဲ့ပါျပီ.. ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ အနာဂတ္အတြက္ေၾကာင့္ၾကမဲ့ေနရင္း အတိတ္၏အရိပ္မွာ က်င္လည္က်က္စားေနေသာအာရုံေတြေၾကာင့္လည္း အေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့လည္းျဖစ္ေနခဲ့ပါျပီ.. ထားရာေန၊ ေစရာသြားဘ၀တြင္ အသားက်ေနေသာေၾကာင့္ ဘယ္အရာမဆို (သက္ရွိ၊ သက္မဲ့) အပါအ၀င္ မိမိထက္တန္ဖိုးရွိျပီး အသံုး၀င္သည္ဟူေသာ သိမ္ငယ္စိတ္၏ ဒါဏ္ေၾကာင့္ ေလာကကိုလည္းႏွိမ့္ခ်မႈအျပည့္ျဖင့္ ရင္ဆိုင္တတ္ခဲ့ပါျပီ.. မိမိလုပ္သမွ်အမွားေတြသာျဖစ္လိမ့္မည္ဟူေသာစိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ လူတကာ၏ ဦးေဆာင္မႈကို ေခါင္းငိုက္စိုက္ျဖင့္လိုက္နာတတ္ေနပါျပီ..

အမယ္အိုသည္ ရွိေနသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ အမယ္အို သည္ အဲဒီေနရာတြင္ရွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။

Read More...

Collapse...